Wat een transformatie!
Wat een transformatie!
Deze week was Annet Klaassen* bij mij. Hoofd Jurisdische Zaken in een Provincie. Ze was in 2011 bij mij in een cursus voor non profit managers. Ze zocht me weer op voor een coachingtraject. Ik herkende haar meteen toen ze de stijger van mijn boot op kwam. Ze is klein van gestalte, donker kort haar en maakt een bescheiden indruk.
Bij de provincie hebben er veel reorganisaties plaats gevonden. Ze schetst me de wisselingen in het personeel. Nu na 3 jaar wordt hetzelfde werk met minder mensen gedaan.
Ze vertelt over de inzichten van na de cursus. “Ik moet niet zo zwart – wit denken en zoveel plannen. Het is bij mij alles of niets, zwart of wit. Ik weet nog dat de leergroep me adviseerde: heb meer plezier en speel meer”. Ik heb inmiddels ontdekt: “Ik hoef niet te veel. En dan is het toch genoeg. Ik was me altijd aan normen van anderen aan het spiegelen. Er was angst in mij”. Als ik het niet goed doe haal ik mezelf naar beneden. Ik was misschien nog wel strenger dan mijn omgeving. Ik zeg nu makkelijker: sorry jongens: “ik weet het ook niet”.
Ik ben nu authentieker. Wat de ander van mij verwacht, beheerst niet meer alles.
Vorig jaar ging het niet goed, ook privé. Ik heb een tijd niet gewerkt. Sinds januari ben ik weer aan het werk.
Nu wil ik reflecteren op mijn loopbaan. Ik heb inmiddels een lijnfunctie. En er is een nieuwe directeur.
Ik stuur 17 juristen aan. Vorig jaar heb ik 20% FTE ingeleverd. Nu moeten we zorgen dat wat er van ons verwacht wordt, meer vanuit onze eigen kracht en onze toegevoegde waarde voortkomt. Ik heb visie en optimisme. De club is best cynisch geworden over wat ze overkomt. Al hun waarschuwingen worden in de wind geslagen, vinden ze. Ze vinden de rest van de organisatie dominant. Er worden geen besluiten genomen.
“Mijn opdracht is onze adviseurs in hun kracht zetten. Meer persoonlijk. Ze zitten heel erg in hun inhoudelijke overtuiging”.
De transformatie
Zij en ik praten verder. Annet vertelt haar weloverwogen visie. Langzaam verschijnt er een andere vrouw voor me: in balans, inhoudelijk en persoonlijk veel verder ontwikkeld in haar persoonlijk leiderschap dan 3 jaar geleden. Een bevlogen leider.
Een collega heeft tegen haar gezegd: jij kan het onmogelijke mogelijk maken. We praten verder en we onderscheiden verschillende deelpersoonlijkheden in haar: de moeder, de vechter, iemand die niet boven het maaiveld uit mag komen, een persoon met veel vuur, iemand die voor zekerheid kiest.
Voor de coaching laat ik haar visualiseren waar zij in oktober 2014 en in maart 2017 staat.
Wat ziet ze voor zich: In oktober 2014 kan ze alles beter vastpakken. Dan weet ze wat er over 3 jaar anders is en welke stappen daar nog tussen zitten. Dan weet ze wat ze inbrengt op persoonlijk niveau. Waar zit haar kracht. Dan is er meer vrijheid, los van organisaties. Annet: “In oktober weet ik hoe ik het ga doen”.
Maart 2017 ziet zij een toekomst voor zich vanuit mogelijkheden: Wie/wat ik dan ben? Liefde, rust, mildheid, wijsheid en energiek. Licht en liefde. Werk zie ik niet zo als werk. Ik ben dan losser van de organisatie zonder alle beheersmatige zaken zoals contracten, vaste werktijden, budgetten bewaken, facturen goedkeuren..
Als Annet vertrekt zegt ze: en weet je wat ik nu het fijnste vind? Dat ik niets hoef bij te leren..
Nog dagen lang blijft dit gesprek me bij. Het vervult en inspireert me. Transformatie is echt mogelijk! 3 jaar geleden zat ze in mijn individuele coaching cursus als een onzekere vrouw die zich veel te klein maakt met veel oordelen over zichzelf. Nu heb ik een ontspannen, sprankel en wijs persoon voor me die weer een stap in haar ontwikkeling wil zetten en die haar team in zijn unieke kracht wil zien.
Wat een voorrecht dit mee te maken.
*Niet de echte naam